1 Ocak 2015 Perşembe

Düş

İlk kez oldu sanırım, başlığı önce yazdım.. kelimeyedir hayretim. Düş-mek, düş-lemek, düş kurmak, düş-üvermek, düş-eyazmak.
Şu içimi sarıp dışıma taşan yazma isteği, yazamayacağım vakitlerde gelmeye bayılıyor. Otobüs yolculukları gibi..bilen bilir, otobüslerde, arabalarda herhangi bir şey okuyamam, yazamam, herhangi bir şeye odaklanamam, başım döner, midem bulanır. Ne fena, değil mi? Hiç sevmem bu durumu.. Bu yüzden ya müzik dinler ya da uyurum, ya da -çoğu zaman- ikisi birden. Şey..Ne diyordum? Evet, içime dert oluyor şu vakitsiz gelen yazma isteklerim.. İçime konuşuyorum ben de öyle olunca. Sonra keşke diyorum, keşke içimin sesini kaydedebilseydim, lanet hafızam.. Velhasıl, şu sıralar sık geliyor yazma isteğim.. çok geliyor ki daha az üzülüyorum yazamadan içimin kuyularına akıttıklarıma.. Hatta şu sıralar istediğim zaman çağırabilir oldum içimdeki yazını. Sahile inip denize karşı da yazdım, kütüphanede ders kitaplarımın arasına iliştirip defteri öğretmenden saklanır gibi kütüphane görevlisinden saklanarak yazdım, alt ranzamda herhangi bir ışığım olmadığı için telefonumun flaşı gözümü çize çize de yazdım, teyzemin evinde yalnızlığımla başbaşa geçirdiğim şahane haftasonunda onun harika masası ve loş ışıklarında da yazdım.. A, bak şimdi hatırladım, son yazımda kendime verdiğim sözü henüz tutmadım, Ankara sokaklarında yazmadım henüz.. Yarın yapabilirim bunu. Çünkü Melis'e buluşmayı teklif ettim fakat reddetti, bir de hemşireye mesaj attım ama onunla ancak akşam üzeri mesai saatinden sonra buluşabilirim zaten, tabii han'fendi uygunsa..dolayısıyla yarın kendime ayıracak vaktim var.. Nereye gitsem acep?.. Buna sokakta o ân karar vereceğim. Ha, bir de şiir kitabı almalıyım yanıma..çok azı burada ama olsun.
Yine hesapsızca, aklıma düşenleri düşürdüm buraya.Affola. Düş-le-dim. Düş-ür-düm.
Bana yalnız kalıp bozlak söyleyebileceğim bir yer bulun! Çünkü çalışmam lâzım, anlıyor musunuz??
Emir kiplerine bakmayın, hitabımın seslendiği boşluğa güvenip kabalaştım..
Son emir kipiyle yazıyı bitiriyorum:
Denize Yakılan Türkü dinleyip uyuyun..
İyi geceler.
Kendime edit: bu yazı daha iyi olabilirdi, ama hâlin yok, iyi geceler.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder