Ayrılık,yaman ayrılık...

Kadın,hayatla arasında bir perde olan korkuyu kornişlerinden söküp attı yüreğinden.gitmeye hazırlanıyor şimdi,hoşça kalın anne baba.hayır,üzülmüyorum.gözüme çöp de kaçmadı.basbayağı ağlıyorum.bu ilginç değil,o yüzden anlamsız bakışlarınıza aldırmıyorum

sorumsuz çocuğun başka bi şehirde sorumluluk sınavları verecek

ve o sen inanmasan da mutlu olacak

senin radarından çıkacak,vapurlara binecek

martılara gülüp,bulutları izleyecek

-martıları hep komik bulmuştur-

Hayatımdaki naçizane bi' kadın demişti bunu;yaşamadan,görmeden,deneyimlemeden yazmak eksik kalıyor diye.

Ama

Sait Faik'in dediği gibi ben de

yazmasam deli olacaktım.